Σ’ αυτή τη διπλωματική εργασία, χρησιμοποιείται η αφήγηση ως μια μέθοδος που διαπραγματεύεται τις εντυπώσεις και τις αντιλήψεις και επιχειρεί να αποκαλύψει αυτή την αλληλεπίδραση (εικόνα 1). Σκοπός είναι η δημιουργία μίας αρχιτεκτονικής που αντιμετωπίζεται ως πεδίο, αντικείμενο και ατμόσφαιρα μέσω σεναρίων γεγονότων, που βιώνονται μεμονωμένα και αλληλοεπικαλυπτόμενα.
Οι πρωταγωνιστές της αφήγησης έχουν την κοινή επιθυμία να βιώσουν μια διαφορετική πραγματικότητα, η οποία δεν είναι ορατή σ’ αυτούς, αλλά βρίσκεται μέσα στα μάτια τους, θαμμένη και απωθημένη. Η εικόνα τους για τον επιθυμητό τόπο συμπυκνώνει το παράδοξο των αρχιτεκτονικών εμπειριών τους στη γη, που κυμαίνονται από τα υλικά του εδάφους μέχρι και τα μόρια του (εικόνα 2). Αυτό που προκύπτει είναι ένα περίπλοκο, πολυδιάστατο περιβάλλον, ένα υβρίδιο τοπίου και διαγράμματος, ένα χρονογραφικό σώμα που συνδυάζει επιφάνεια και ανάγλυφο (εικόνα 3).
Αυτή η διπλωματική επιχειρεί να θέσει και να αναλύσει τα στάδια της διαμεσολάβησης στη μετάβαση προς ένα τέτοιο νέο χρονογραφικό μοντέλο. Σε αυτά τα στάδια εξετάζεται η επίδραση της μνήμης, του χωροχρόνου και του φωτός, σε μια αντιληπτική διαδικασία μέσα από την οποία αποκαλύπτεται ο κόσμος.
Η χρονογραφική ανάλυση της καταγραφής μιας πορείας φωτός, που πραγματοποιείται πάνω σε διαφορετικές επιφάνειες και υλικότητες ενός ανάγλυφου (εικόνες 4,5,6), κατακερματίζει τον τρέχοντα χρόνο σε στιγμιότυπα. Έτσι, δίνεται η ευκαιρία στο τοπίο να διαπραγματευτεί την «πτυχή κάθε στιγμής», δίνοντάς της μια χρονική και χωρική υπόσταση που θα φιλοξενήσει μια νέα ανάμνηση (εικόνες 7,8).
Το φωτεινό αποτύπωμα κάθε εικόνας κωδικοποιείται και εισάγεται σε έναν αλγόριθμο, ο οποίος επιχειρεί να προσομοιώσει και να αναπαράγει παράλληλα πολλαπλές εικόνες αναμνήσεων (εικόνα 9). Στόχος είναι, με την αποκωδικοποίησή τους , να αναδειχθεί μια προσαυξημένη εκδοχή περιβάλλοντος που παλινδρομεί μεταξύ του σημείου εκκίνησης μιας επιθυμίας του χρήστη και του οικείου χώρου των εικόνων της μνήμης του.
Σε κάθε πτυχή της στιγμής, οι ενέργειες και τα γεγονότα αποκαλύπτονται τμηματικά μέσα από τα στάδια διαμεσολάβησης από τα οποία έχουν διέλθει κι από την ταυτόχρονη αλληλεπίδρασή τους με τα υπόλοιπα (εικόνα 10).
Σε ένα συνεχή βρόγχο ανατροφοδοσίας της πληροφορίας, στον οποίο εμπλέκονται χρήστες μηχανισμοί και οι πραγματικότητές τους, δεν είναι πλέον σαφές εάν το περιβάλλον παράγει μια εικόνα της μνήμης ή αν η μνήμη παράγει μια εικόνα του περιβάλλοντος.


Βιογραφικό