Στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζεται ο σχεδιασμός ενός οινοποιητικού συγκροτήματος στην περιοχή Αηδόνια Νεμέας.
Η επιλογή του συγκεκριμένου τόπου δεν ήταν τυχαία. Η ιδιαιτερότητα του έγκειται στην παρουσία ενός μυκηναϊκού νεκροταφείου που αποτελείται από 20 λαξευτούς τάφους και χρονολογούνται περίπου από το 1600 με 1200 π.Χ. Άξιο αναφοράς η ατμόσφαιρα που υπάρχει στο τόπο αυτό που οφείλεται κυρίως στον τρόπο που εισέρχεται το φως στο εσωτερικό των τάφων.
Σε ένα ήδη υπάρχον «οικιστικό σύνολο» λοιπόν [αυτό του νεκροταφείου] δημιουργείται ένα «νέο». Ο σχεδιασμός του οινοποιητικού συγκροτήματος δεν είναι βίαιος ως προς το αρχαίο μνημείο αλλά αντιθέτως έρχεται να το αναδείξει. Το συγκρότημα αποτελείται από δύο δημόσιους χώρους. Ο ένας είναι το νεκροταφείο καθεαυτό και ο άλλος είναι ένα βυθισμένο αίθριο, στοιχείο κομβικό της σύνθεσης. Η μεταξύ τους σχέση υπακούει στη χρυσή τομή. Οι δύο αυτοί χώροι όμως μπορούν να εγγραφούν σε ένα τετράγωνο. Έτσι λοιπόν οι δύο αυτοί ξεχωριστοί δημόσιοι χώροι μπορούν να θεωρηθούν ως ένας. Τα κτίρια που δημιουργούνται είναι τα εξής: το κτίριο της οινοποίησης, ο ξενώνας με τους χώρους υποδοχής και το εστιατόριο και κάποια κτίρια μικρότερης κλίμακας που αναφέρονται είτε στον αμπελώνα είτε στην κατοίκηση των εποχιακών υπαλλήλων.
Σημαντικό στοιχείο είναι η αίσθηση ανάδυσης του επισκέπτη καθώς αυτός προσεγγίζει το κτίριο της οινοποίησης από μια σειρά ραμπών που τον οδηγεί από το επίπεδο του parking στο επίπεδο του βυθισμένου αίθριου και έπειτα στο κτίριο. Πριν φτάσει κανείς στο κτίριο συναντά ένα «πλατύσκαλο» που του δίνει την δυνατότητα να περιηγηθεί στον χώρο των τάφων.
Ο επισκέπτης καθ όλη τη διάρκεια της περιήγησής του στο συγκρότημα βρίσκεται ανάμεσα σε ξένες ως προς το σώμα του κλίμακες. Δηλαδή ανάμεσα σε αυτήν του έντονου ανάγλυφου και την μικρή κλίμακα στοιχείων του ξενώνα.





Βιογραφικό